Powodem spadku liczebności sowy płomykówki jest ciągle zmniejszająca się ilość miejsc odpowiednich do gniazdowania. Stare budynki gospodarskie oraz kościoły są remontowane, a poprzez uszczelnienie stają się niedostępne dla płomykówki. Dla występowania tego gatunku konieczna jest również obecność w okolicy miejsca gniazdowania terenów łowieckich – łąk i pastwisk z niską roślinnością.
Płomykówka nie buduje gniazda, a jaja składa w ciemnych zakamarkach budynków bez posłania – najczęściej na spróchniałym drewnie i wypluwkach.
Dlatego lęgi narażone są także na drapieżnictwo i zniszczenie np. przez kunę. Dlatego zaleca się montowanie w budynkach specjalnej konstrukcji skrzynek lęgowych, które prawidłowo zainstalowane bardzo ograniczają straty w lęgach.
Warto też dodać, że ogromną rolę odgrywa edukacja związana z sowami. Niekiedy na terenach wiejskich nadal ptaki te postrzegane są jako zwiastun nadchodzącej śmierci lub nieszczęścia. Takie podejście powoduje, że sowy nie należą do ptaków lubianych.